Jakie są naukowe dowody na dobroczynne działanie leczenia błotem?
Błoto lecznicze to naturalny produkt naturalny, który tworzy się na dnie różnych dużych zbiorników wodnych - mórz, słonych jezior, wokół obszarów ze złożami ropy naftowej itp. Jest bogaty w różne minerały, witaminy i pożyteczne mikroorganizmy, stąd bierze się jego właściwości lecznicze. Stosuje się go nie tylko przy zabiegach upiększających, ale także przy leczeniu różnych schorzeń, m.in. łuszczycy, artretyzmu, problemów z poruszaniem się, przy zaburzeniach hormonalnych, przy rekonwalescencji po operacjach.
Jaka jest historia leczenia błotem?
Leczenie błotem ma dość długą historię. Jedna z pierwszych wzmianek pochodzi z czasów starożytnych Egipcjan mieszkających nad Nilem, którzy używali błota do łagodzenia bólu stawów. Kobiety natomiast smarowały się osadami rzecznymi, aby zachować młodość i piękno.
Z właściwości tego wyjątkowego naturalnego daru zdawali sobie sprawę także Rzymianie, którzy dla cesarskich żołnierzy wykonali specjalne baseny z błota morskiego, w których leczyli rany. To właśnie to błoto z ujść rzek jest uważane za najbardziej lecznicze, ponieważ zawiera szeroką gamę pierwiastków śladowych.
W Europie uzdrawianie błotem stało się bardzo popularne około XVII wieku.
Jakie są naukowe dowody na dobroczynne działanie leczenia błotem?
Jeśli Egipcjanie i Rzymianie odkryli działanie leczniczego błota, nie wiedząc dokładnie, jak działa, to rozwój nauki dał odpowiedź na to właśnie pytanie.
Po wielu badaniach i śledzeniu wpływu borowiny na organizm udowodniono, że zawiera ona mikrocząsteczki, które wnikają w skórę i wywierają lekki nacisk na tkanki drogą nerwowo-odruchową. W ten sposób pobudzane są procesy krążenia w komórce i poprawia się krążenie krwi, co wspomaga inne procesy, takie jak detoksykacja, czyli m.in. usuwanie szkodliwych substancji z organizmu. Zwiększone krążenie samo w sobie wzmacnia układ odpornościowy, metabolizm oraz obniża poziom cukru i cholesterolu.
Podczas leczniczych terapii borowinowych organizm jest wzbogacany w fosfor, wapń, jony siarczanowe, dwutlenek węgla, siarkę, siarkowodór, enzymy i inne przydatne substancje.
Siarka, jak również obecność mukopolisacharydów, kumulują się w chrząstce stawowej i ją chronią. Oprócz nich w błocie stwierdzono również obecność substancji hormonopodobnych, w tym estrogenów. Poprawiają one funkcję gonad (gruczoły, które wytwarzają gamety - komórki rozrodcze) oraz wzmagają owulację i spermatogenezę.
