O węglowodanach słów kilka

Kiedy spożywasz cukier, części mózgu odpowiedzialne za przyjemność i nagrodę wydzielają naturalne opioidy, tak jak dzieje się to u palaczy, hazardzistów, osób używających alkoholu lub kokainy. Cukier zwiększa dopaminę, hormon oczekiwania, odkrycia, który daje stan przyjemności, euforii, ale przy wielokrotnym spożyciu, jak w przypadku każdego narkotyku, receptory dostosowują się, nie reagują już tak dobrze i trzeba brać coraz więcej tego, co więcej, aby poczuć to samo uczucie.

Cukier, cukry, węglowodany - w wielkim skrócie.

Cukry to termin odnoszący się do szerokiej kategorii wszystkich jednocukrów i wielocukrów: najprostszych węglowodanów. Jednocukry obejmują glukozę, galaktozę i fruktozę, a wielocukry obejmują sacharozę, laktozę, maltozę (podział cukrów poniżej).

Cukry (węglowodany) mogą występować naturalnie (np. w owocach, warzywach, produktach mlecznych i orzechach). Można je ekstrahować z roślin i produktów mlecznych i dodawać do żywności. Mogą być wytworzone przez człowieka przy użyciu różnych składników roślinnych lub mlecznych.

„CUKIER” odnosi się tylko do sacharozy - cukru złożonego z dwóch połączonych razem cukrów prostych (glukozy i fruktozy), które są wytwarzane naturalnie z buraków cukrowych ("ten cukier") i trzciny cukrowej.

Co to znaczy "cukry dodane"? 

Dodane cukry odnoszą się do kategorii obejmującej różne kaloryczne substancje słodzące, w tym cukier i wiele innych substancji słodzących sklasyfikowanych jako cukry. Dodane cukry nie zawierają niekalorycznych oraz niskokalorycznych substancji słodzących. 

Głównym źródłem dodanych cukrów są napoje słodzone (takie jak napoje bezalkoholowe, herbata i soki owocowe) oraz przekąski i słodycze. 

Do głównych źródeł dodanych cukrów w diecie należą również produkty spożywcze zawierające ważne składniki odżywcze, takie jak błonnik, witaminy i minerały. Produkty te obejmują gotowe do spożycia płatki zbożowe, smakowe mleko i jogurt. 

Cukry są dodawane do tych produktów do celów funkcjonalnych , w tym do zwiększania przyjemności z jedzenia niektórych pożywnych potraw. Z tego powodu cukier jest kluczowym partnerem w dostarczaniu składników odżywczych.

Nasz organizm potrzebuje węglowodanów, które są znakomitym źródłem energii.

Niedobór węglowodanów prowadzi do tworzenia glukozy z białek, zamiast z węglowodanów. Tymczasem białko powinno być zużywane głownie do odnowy białka tkankowego, a nie na potrzeby energetyczne. 

Nadmiar węglowodanów zaczynamy gromadzić na zapas w postaci tkanki tłuszczowej. Przyczynia się to do nadwagi, otyłości, a także cukrzycy typu II.

Cukier jest wszechstronnym i niezastąpionym funkcjonalnym składnikiem żywności.

Węglowodany dzielą się na cukry proste i złożone.

Cukry proste  (jednocukry, monosacharydy):

• glukoza (cukier gronowy),
• fruktoza (zwana też cukrem owocowym, występuje w sokach prawie wszystkich owoców),
• oraz: galaktoza (występującą w mleku ssaków w postaci laktozy), mannoza, ryboza, deoksyryboza,

Musisz wiedzieć, że:

• nadmiar cukrów prostych w diecie jest bardzo groźny dla zdrowia. 
• stanowią szybki zastrzyk energii, jednak jest to energia krótkotrwała.
• produkty, w których znajdują się cukry proste, obejmują zarówno te naturalne (owoce, miód), jak i sztuczne, wytworzone przez człowieka (słodycze). Te występujące naturalnie w owocach nie są szczególnie szkodliwe. Bardziej niebezpieczne jest nadużywanie tych przetworzonych, występujących w białym cukrze, ciastkach, czekoladzie czy napojach słodzonych. 

Cukry złożone (polisacharydy): 

 1. dwucukry - związek 2 cukrów prostych: 

• sacharoza - cukrem trzcinowym lub buraczany -"ten cukier" / nasz popularny cukier, doskonale rozpuszczający się w wodzie.
• laktoza (występuje w mleku wszystkich ssaków), 
• maltoza (cukier słodowy, w dużych ilościach znajdujący się właśnie w słodzie, czyli w skiełkowanych ziarnach zbóż, zwłaszcza jęczmienia), 

2. wielocukry - związek więcej niż 2 cząsteczek cukrów prostych:

• skrobia, 
• celuloza, 
• glikogen, 
• pektyny, 
• błonnik pokarmowy składa się z wielu różnych substancji: celuloza, hemicelulozy, pektyny, gumy, skrobia, ligniny, kutyny i taniny. 

Błonnik pokarmowy wypełnia żołądek, zmniejszając uczucie głodu i powodując dłuższe odczuwanie sytości, drażni ściany jelita i pobudza jego ruchy perystaltyczne, zmniejsza stężenie glukozy i cholesterolu w surowicy krwi, dlatego zaleca się spożywanie go w ilości 20–40 g/d, popijając dużą ilością wody !!! – 1,5–2,0 l dziennie (potrzebnej do jego pęcznienia w jelicie). Dużo błonnika pokarmowego zawierają otręby i produkty zbożowe otrzymywane z całego ziarna, nasiona roślin strączkowych, kapusta, sałata, papryka i suszone owoce. 

Musisz wiedzieć, że:

• Proces trawienia cukrów złożonych jest dłuższy niż cukrów prostych, czego skutkiem jest stopniowe uwalnianie glukozy, która przedostaje się do krwi, a z nią do komórek. 
• Transporterem glukozy do komórek jest insulina, która przez specjalne receptory dostarcza ją jako niezbędny do życia produkt energetyczny. 
• Cukry złożone, w przeciwieństwie do cukrów prostych, dają energię na dłużej i skuteczniej sycą. 

Inny podział cukrów:

1. Węglowodany przyswajalne – glukoza, fruktoza, sacharoza, maltoza, laktoza – stanowią realne źródło energii.

2. Węglowodany nieprzyswajalne - błonnik pokarmowy (celuloza, hemiceluloza, pektyny) – po przejściu przez przewód pokarmowy są wydalane. Pełnią jednak ważną rolę w prawidłowym funkcjonowaniu układu pokarmowego:

• pobudzają perystaltykę oraz ukrwienie jelit, 
• wpływają na poziom insuliny i glukozy we krwi, 
• ułatwiają utrzymanie prawidłowego poziomu cholesterolu 
• zapewniają uczucie sytości na dłużej.

---

Domowy ketchup z dyni

Dynia może być używana w wielu przepisach, zarówno pieczona, jak i smażona, ale najzdrowsza jest gotowana na parze. Można ją wykorzystać do przygotowania gulaszy, ciast, placuszków, dżemów, kremów, sosów, przetworów na słodko, kwaśno czy ostro, itp.…  Czytaj dalej...